یه جایی .. روی یه نیمکتی نشسته بودم

 و کنارم یه آقای نابینا نشسته بود ..

 یه کم که گذشت ..

 یه نفر صداش کرد و از کنار من پا شد رفت به طرف صدا ..

ولی انگار کسی نبود و برگشت طرف من و نیمکتی که روش نشسته بودیم ..

 موقع برگشتن وقتی می خواست بشینه رو نیمکت .. 

 دستشو به طرف من دراز کرد و منم  دستشو گرفتم

 که کمکش کنم بتونه  بشینه سر جاش .. و بعدش ....

                    .......................................................

رویای شیرینی بود برام ...

 هنوزم دلم از یاد آوریش می خنده و چشمم گریه می کنه از تلخی

واقعیتی که وقتی ازخواب پریدم .. یادم افتاد ....

گاهی ما آدما از کنار هم رد میشیم و همدیگرو نمی بینیم ...

اما تو خواب دیشب من ..

یه نابینا از کنارم رد شد و منو دید ..

 تا آخر عمرم طعم لبش رو لبم می مونه